10 سال و 10 ماهه ی من، چه زود رفتی!
رفتی حالا به کی بگم خیلی دلم تنگه برات میخوام یه بار ببینمت سر بذارم رو شونه هات دوست داشتم با گلای سرخ میومدم به دیدنت نه اینکه با رختِ سیاه و چشمای سرخ ببینمت گل رو پرپر می کنم سر مزارت تا ابد بارونیه چشمای یارت رفتی افسوس گل من چون در دل خاک از تو یادگاریه چشمای نمناک پائیز غریب و بی رحم اون همه برگ مگه کم بود؟ گل من رو چرا چیدی؟ گل من دنیای من بود گلمو ازم گرفتی تک و تنهام زیر بارون حالا که نیستی کنارم می زارم سر به بیابون هنو...