10 سال و 10 ماهه ی من، چه زود رفتی!
رفتی حالا به کی بگم خیلی دلم تنگه برات
میخوام یه بار ببینمت سر بذارم رو شونه هات
دوست داشتم با گلای سرخ میومدم به دیدنت
نه اینکه با رختِ سیاه و چشمای سرخ ببینمت
گل رو پرپر می کنم سر مزارت تا ابد بارونیه چشمای یارت
رفتی افسوس گل من چون در دل خاک
از تو یادگاریه چشمای نمناک
پائیز غریب و بی رحم اون همه برگ مگه کم بود؟
گل من رو چرا چیدی؟ گل من دنیای من بود
گلمو ازم گرفتی تک و تنهام زیر بارون
حالا که نیستی کنارم می زارم سر به بیابون
هنوزم بارون می باره تو میای انگار کنارم
خودتم بهتر می دونی مثل بارونم می بارم
پائیز غریب و بی رحم اون همه برگ مگه کم بود؟
گل من رو چرا چیدی؟ گل من دنیای من بود.
تو یادگار من بودی افسوس که نیستی تو پیشم اینو بهت گفته بودم نباشی دیوونه میشم
زود رفتی گلم رفتی داغت موند رو دلم حیف بودی گلم رفتی دردامو به کی بگم
زود رفتی گلم رفتی داغت موند رو دلم حیف بودی گلم رفتی دردامو به کی بگم
(اگه تونستید برای شادی روح خواهرم یه صلوات بفرستید، ممنون)