خاله نسیمم پر کشید

کاش دوم خرداد هرگز تو تاریخ وجود نداشت. کاش اون روز گوشام اصلا نمیشنید. کاش اون عصر لعنتی رو هرگز نمیدیدم.

عزیزم خیلی زود از پیشمون رفتی. خاله گلم واقعا زود بود. زود بود که ترکمون کنی. تو واسه خاک حیف بودی.

هنوزم رفتنت باورم نمیشه. بعد از یک ماه نمیتونم هضم کنم نبودتو. جای خالیت با هیچ چیز تو این دنیا پر نمیشه. حیف! حیف از جوونیت! گل پرپر شده ی ما. تو واقعا مثل یه گل بودی.

میگن خدا هر کی رو بیشتر دوست داشته باشه گلچین میکنه و زود میبرتش پیش خودش. توام خیلی خوب بودی. معصوم بودی. خانوم بودی. درد دوریت داره عذابم میده خاله نسیم. هر لحظه به یادتم. مهرت هیچوقت از دلمون نمیره. تو مثل خاله ی واقعی من بودی. وقتی تنهامون گذاشتی نابود شدیم. جات تو بهشته خاله نسیم مطمئنم. داغت سنگینه و دلتنگی ما برات زیاد. روحت شاد خاله نسیمم.

پی نوشت: خاله نسیم دوست خانوادگیمون بود، ولی مثل خاله های خودم برام عزیز بود. با اینکه الان (5دیماه) هفت ماه از رفتنش میگذره ولی هنوز هیچ کدوم از اعضای خانواده نتونستیم با نبودش کنار بیاییم. رفتنش برای من یه شوک بزرگ بود. دلم نمیخواست این دوتا پست مربوط به خاله ام رو باز کنم که کسی از خوندنش ناراحت بشه و یه جورایی مهر تاییدی بشه به باور کردن فوتش، ولی حالا از هر کی این پست رو خوند خواهش میکنم برای شادی روحش دعا کنه.