پستی از جنس نقاشی

سلام دوستان خوبم.

حالتون چطوره؟

منم به لطف خدا خوبم.

ممنون از اونایی که لایک میکنن و نظر میذارن برام.

امروز هم میخوام یکم باهاتون حرف بزنم هم از یه چیز جدید رونمایی کنم.

یعنی پستم هم شاده هم غمگین.

19 شهریور یکی از فامیلامون که خیلی انسان شریف و محترمی بود فوت کرد. خبر فوتش واقعا ناراحتم کرد.

میدونین، تو این دنیا از آدما یا یاد و خاطره خوب میمونه یا بد.

مهم اینه که خود آدم کدومشو انتخاب کنه.

همیشه دوست داشتم توی ذهن دور و بریام با خاطره های خوب یاد بشم. حالا نه اینکه فکر کنین میخوام از خودم تعریف کنم، اصلا.

خدا رفتگان همه رو بیامرزه. اون بنده خدا فامیلمون هم خیلی آدم خوبی بود.

بگذریم که نمیخوام خیلی بزنم به کانال حرفای غمناک. خخخ.

و امااا...

هدف اصلی من برای گذاشتن این پست اینه که...

بچه ها میدونین ما نابینا ها یه خط مخصوص به خودمون داریم؟

بله. ما هم مثل شما میتونیم بخونیم و بنویسیم.

فقط با یه روش دیگه.

با یه خط دیگه که اسمش خط بریل هست.

امروزم من با همین خط یه نقاشی کشیدم.

یعنی خیلی وقت بود که با خط بریل کاری انجام نداده بودم. چون من تقریباً همیشه با کامپیوتر کارامو راه میندازم.

ولی چند روز پیش یهویی این فکر افتاد به سرم که با خط خودم برای شما یه نقاشی بکشم.

با یکی از دوستا نی نی وبلاگیمون که خیلی گله مشورت کردم و اونم گفت که این ایده خیلی خوبیه.

منم امروز دست به قلم شدم و اینو کشیدم.

قشنگ شده به نظرتون؟

و اینکه اگه میشه توی کامنت هاتون بگین متوجه شدین نقاشی چیو کشیدم؟

راستی اگه دوست داشتین توی پست های بعدیم در مورد خط بریل بیشتر توضیح میدم. اینکه مخترعش کی بوده و... اینجور چیزا دیگه.

ممنون از نگاهتون.

یا علی.

پ.ن: فردا 218 ماه و 18 روزم میشه. کلا انگار امسال با عدد 18 گره خوردم من. خخخ.